Dit boek heb ik als recensie materiaal mogen ontvangen van Ambo Anthos. Hieronder volgt een eerlijke recensie:
Synopsis
Meeslepende roman over chocola en liefde in vooroorlogs Berlijn. Voor de fans van Joanne Harris en Simone van der Vlugt.
Het is augustus 1936. Tijdens de Olympische Spelen in het nationaalsocialistische Berlijn lopen de spanningen hoog op. Maar Elfie vindt rust in haar werk bij chocolaterie Sawade. Puur geluk verkoopt ze daar, in de vorm van nougat, pralines en zachte marsepein. In deze roerige tijden proberen Elfie en haar buren aan Unter den Linden er voor elkaar te zijn.
Als Elfie weer eens chocolade langsbrengt bij de oude madame Conte, ontdekt ze het verhaal van een bijzondere bonbon en een verboden liefde. Want wie is toch die dame die op een van de bonbondoosjes van de chocolaterie prijkt? En kan Elfie iets leren van de lust waarmee de oude dame nog steeds haar dagen vult?
Drie dagen in augustus is een schitterende roman over hoop en de kleine geneugten van het leven, waarbij je op elke pagina de chocolade bijna proeft.
Stern stuitte bij haar onderzoek voor een eerder boek op de Berlijnse chocoladefabrikant Sawade en de bewogen geschiedenis van de prachtige laan Unter den Linden. Ze verwerkte de feiten op verrukkelijke wijze in deze roman.
Roman of een Roman
Je hebt een Roman en je hebt een Roman. Hier zit een wezenlijk verschil tussen. Bij de een zit het verhaal vol met voor de hand liggende liefde, weet je als lezer eigenlijk exact wat er gebeurd, maar lees je het voor het warme gevoel wat het je kan geven. Bij de andere variant van Roman, draait het niet enkel om romantiek, maar vooral om het verhaal en de boodschap. Het kan soms even duren tot het tot bloei komt, maar het boek is er om je te bewegen, te laten twijfelen en na te denken. Dit boek is Roman nummer twee.
Chocolade
Bij het lezen van dit boek krijg je niet alleen trek in chocolade (dankjewel Ambo Anthos voor het bijleveren van de heerlijke reep), maar zet al deze zoetigheid en het verhaal erachter je aan het denken.
De oorlog speelt in dit boek zeker een rol. In het verhaal voel je de angsten van de mensen en de continue bedrukte spanning van destijds. Echter maakt dit het verhaal niet zwaar. Stern verteld het heftige en intense verhaal met een gouden draadje aan hoop er doorheen gewoven. De oorlog en haar verschrikkingen staan hierdoor niet per definitie op de voorgrond, maar vooral de mensen en hun wensen.
Madame Conte
Mijn favoriete personage in het boek is Madame Conte. Een oude en zieke vrouw die vlak voordat zij de aarde kan verlaten haar levensverhaal en advies na wil laten aan de altijd vriendelijke Elfie. Haar verhaal en haar houding maken dat zowel jij als lezer als Elfie aan haar lippen hangen terwijl zij haar levenslijn uitrolt. Geheimen komen gedurende het verhaal naar boven, maar vooral een langzaam opkomend twijfelend, maar sterk gevoel van hoop. Iets wat zowel Elfie als jou als lezer aan het denken zet.
Je leven anders leven is altijd een optie, ongeacht je leeftijd.
Conclusie
Dit boek is een type twee roman.
Het duurt echter even tot de boodschap je duidelijk wordt. Je moet er als lezer wat in investeren: het verhaal komt wat langzaam op gang. Maar als jij houdt van een roman met een boodschap, dan is dit een heel mooi boek voor jou.
Reactie plaatsen
Reacties