Dit boek heb ik mogen ontvangen als recensie-exemplaar van uitgeverij Rainbow. Hieronder volgt een eerlijke recensie:
Synopsis
In het dorpje Hartmouth, midden in het mooie Cornwall, droomt Kara van een opleiding tot bloemist. Ze kan haar alleenstaande vader echter niet in de steek laten en dus kiest ze voor the next best thing: bloemen verkopen op de markt. Ze is gelukkig met haar leven, totdat haar vriend vreemdgaat en haar spaargeld jat. Kara dumpt hem en verhuurt de vrijgekomen kamer. Dan krijgt ze een anonieme kaart en een ticket naar New York. Kara staat op het punt te vertrekken om een heleboel te leren over zichzelf, haar leven en hoe ze het wil leven - en misschien, heel misschien, vindt ze ook nog de liefde.
Kara en Harmouth
De synopsis en de kaft doen het boek lijken op een makkelijk leesbare feelgood. Echter bleef dit gevoel voor mij uit. Als lezer moest ik wennen aan de schrijfstijl en heeft het een tijdje geduurd voordat ik mij in het prachtige dorpje Harmouth bevond. De setting gaf mij enorme small town vibes. Iets wat May erg goed heeft gedaan en de reden dat ik ondanks het moeizame begin toch met plezier heb doorgelezen. Het warme gevoel wat ik kreeg bij het stadje ontbrak voor mij in het begin bij het hoofdpersonage Kara.
Normaliter kan ik er enorm van genieten wanneer ik mij kan irriteren aan een personage, maar ditmaal leek dit niet de setting. Het duurde hierdoor even voordat ik mij kon verplaatsen in Kara en begrip kon opbrengen voor haar en haar situatie. Waar dit precies aan ligt vindt ik lastig aan te duiden. Ik denk door de vrij passieve slachtofferrol die zij inneemt in het begin.
Voor de Vibes
Ondanks mijn feedback op dit boek, heb ik kunnen genoten van het dorpje Harmouth en de cosy zetting van het verhaal. Het was een reis, maar eenmaal aangekomen in het verhaal en Harmouth was het fijn om mij als lezer daar te bevinden. Om deze reden en het feit dat halverwege het verhaal mijn klik met Kara werd vergoot, zou ik deel twee zeker nog een kans geven!
Conclusie
Welkom in Ferry Lane was voor mij exact wat de titel zei: ‘Welkom in Ferry Lane/ een inleiding in het verhaal. Hierdoor was ik wellicht wat underwhelmed, maar de small town trope en het betere einde geven mij de indruk dat het tweede en derde deel in een steigende lijn door kunnen gaan.
Wanneer je als lezer dit boek als een inleiding zal zien, denk ik dat je een warm welkom krijgt in Ferry Lane.
Reactie plaatsen
Reacties