Samenvatting & rating 

Je zou het boek kunnen omschrijven als een kort maar krachtig, rauw, humoristisch, fris en dappere literatuur. Iets waar je als lezer klaar voor moet zijn, open voor moet staan en ruimte voor moet hebben, om erin te duiken. Dit is, wanneer je dit samen met Vivian aangaat, echter zeker de moeite waard. Kort maar zeer krachtig.

7

Omstanders

Het nieuwste boek geschreven door Clara Drummond: Omstanders. Een rijke Braziliaanse millennial onderzoekt haar privileges en de zin van haar leven na de gewelddadige dood van een kennis uit een lager socio-economisch milieu.

Vivian is een jonge kunstcurator. Haar dagen vult ze met slecht betaalde klussen voor prestigieuze opdrachtgevers; haar nachten wijdt ze aan wilde feesten met een vaste vriendengroep in afwisselend Rio de Janeiro en São Paulo. Deze levensstijl kan ze zich veroorloven dankzij een toelage van haar rijke ouders. Op een dag is Vivian getuige van een confrontatie tussen de politie en straatverkoper Darlene. Ze wordt gedwongen haar bevoorrechte leven te herwaarderen: in hoeverre had ze Darlene kunnen helpen? Doet Vivians leven – de seks, de drugs, haar luxe flat en zorgvuldig geselecteerde vriendenkring, de digitale zelfverheerlijking – er in het licht van de dood van Darlene uiteindelijk toe?

‘Het valt niet mee om te doorgronden hoe het werkt op de maatschappelijke ladder, wat de regels zijn. Die regels bepalen namelijk of je stijgt, en als dat eenvoudig zou zijn, zou iedereen het doen, dan is de lol eraf’.

Portret

In het boek Omstanders volg je Vivian. Sterker nog je leeft in het hoofd van Vivian. Drummond schrijft een krachtig portret van deze excentrieke, wellicht bevoorrechte vrouw. Na een gebeurtenis die haar eigenwaarde en zelfkennis doet opschudden, herleeft zij haar jeugd, zoekt zij naar haar deugden en vindt zij vooral veel ondeugden. Er valt weinig te omschrijven, vooral veel te lezen. Je krijgt als lezer mooie omschreven gedachtegangen als:

‘Dat is mijn grootste commitment, dat ik ben wat ik van mezelf vind. Misschien zal de werkelijkheid me tegenspreken en de wereld en mijzelf onbekende, wie weet weinig vleiende lagen van mijn persoonlijkheid laten zien, zodat ik me rot schrik en denk: Zo ben ik dus, niet erg chill, nogal egoïstisch, feitelijk een trut’.