Dit boek heb ik als recensie exemplaar mogen ontvangen van Ambo Anthos.
Hieronder volgt een eerlijke recensie.
Synopsis
Brazilië, 1924. De roaring twenties zijn onstuimiger dan ooit als in Brazilië de zoveelste koffiecrisis losbarst. In Sao Paulo broeit het, en tegen deze achtergrond kruisen de paden van twee op drift geraakte zielen.
Inspecteur en koffiebaron Eliades is belast met het oplossen van een curieuze moord, tegelijkertijd stort thuis zijn huwelijk definitief ineen. Tangodanseres en secretaresse Maria is op zoek naar een manier om op eigen benen te staan terwijl ze overvallen wordt door de intense liefde voor een mysterieuze jongeman. Hun beider levens raken in een stroomversnelling: Eduardo wil het juiste doen, ook als dat tegen de belangen van zijn eigen, heersende klasse indruist, en Maria wil haar pas ontdekte zelfbewustzijn ten koste van alles bewaken.
De traditionele waarden hebben voor beiden afgedaan, maar waarvoor moeten deze plaatsmaken? Als de Tenentes, een groep jonge officieren, São Paulo belegeren om een revolutie te forceren, wordt zowel Eliades' als Maria’s integriteit op de proef gesteld en blijkt dat ieders individuele zoektocht naar ware liefde meer met die van de ander verstrengeld is dan ze ooit hadden kunnen vermoeden.
'Ik heb ervaring met dode mannen, niet met hysterische vrouwen. Wereld van verschil!'
Schrijfstijl
Jolanda Clément heeft een bijzondere schrijfstijl. Een waar ik persoonlijk best wat bladzijden voor nodig had om in het verhaal te komen. Je volgt als lezer Eliades en Maria. In eerste instantie zijn dit twee langs elkaar lopende verhalen.
Eliades is een inspecteur die je volgt gedurende een onderzoek naar moord. Maria volg je door middel van haar brieven aan Artura. Echter gaan deze twee verhalen zich met elkaar verstrengelen vanaf het moment dat Eliades en Maria met elkaar in contact komen. De hoofdstukken waarin de personages worden afgewisseld zijn kort en zijn vlot leesbaar. Echter heb ik mij als lezer na sommige hoofdstukken afgevraagd wat ik precies heb gelezen. Iets waar ik nog steeds niet helemaal achter ben, maar de prachtige zinnen maakten dit grotendeels goed.
'Natuurlijk. Ik koester ze zoals het vervlogen wezen dat mijn moeder is. Als de herinnering aan haar aanwezigheid.'
Ondanks dat ik dit boek niet zo snel uit mezelf zou oppakken was het in veel opzichten erg verrassend. Vooral de bijzondere activiteiten en ethische vraagstukken (ja, er wordt onder anderen een hond vermoord). waren bijzonder om te lezen. Ook de briefvorm van schrijven gaf een afwisseling in het lezen tussen de twee personages.
' Ik vraag me af waartoe dit alles moet leiden. De ogenschijnlijke maakbaarheid van het leven, de kunst en ins lijden wanneer blijkt dat deze onnavolgbaar zijn.'
Conclusie
Dit boek is een boek wat ondanks dat ik het in een betwijfelende houding heb gelezen, blijft hangen. Ik ben dan ook blij dat ik het boek heb mogen lezen. Het leeft al een aantal dagen in mijn hoofd. Echter weet ik niet of dit boek een boek voor mij was. Dit boek is echter wel voor jou als je houdt van een bijzonder vormgegeven verhaal, poëtisch geschreven, over de liefde, roaring twenties en Brazilië.
Reactie plaatsen
Reacties